سازمان حفاظت محیط زیست -پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی

پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی

1395/6/2 سه‌شنبه

ایران کشوری پهناور با تنوع زیستی غنی است ولی در دهههای اخیر تعدادی از گونههای زیستی آن دچار انقراض شدهاند. به دنبال انقراض شیر ایرانی و ببر خزر، یوزپلنگ آسیایی گربهسان بزرگ بعدی ست که با انقراض روبهرو شدهاست. یوزپلنگ آسیایی، که به عنوان یوزپلنگ ایرانی نیز شناخته میشود، زمانی از شبه قاره هند تا افغانستان، ترکمنستان و ایران تا شبه جزیره عربستان و سوریه پراکنده بوده است. آخرین گزارش مستند از یوزپلنگ در هندوستان به سال 1947 برمی گردد. از آن زمان به بعد یوزپلنگ به سرعت از سرتاسر قلمروی خود ناپدید شد. امروزه این گونه در تمام گستره آسیایی خود به جز یک جمعیت کوچک و به شدت در خطر انقراض (بین 50 تا 100 فرد) در ایران، از بین رفته است.

مشاهدات یوزپلنگ در زیستگاههای شرقی و مرکزی ایران در دهههای 60 و 70 شمسی، نظر متخصصان و کارشناسان را به خود جلب نمود و سرانجام با حمایت سازمان حفاظت محیط زیست و برنامه عمران ملل متحد (UNDP)، حفاظت از این گربهسان که به استناد فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت طبیعت (IUCN) به عنوان گونهای به شدت در معرض خطر معرفی شده از سال 1380 تحت عنوان پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی (CACP) آغاز شد. هدف این پروژه، حفاظت از یک جمعیت پایدار از یوزپلنگ آسیایی در ایران است. برای دستیابی به این هدف، پروژه فعالیتهای خود را در چهار محور متمرکز کرده است:

حفاظت

پایش

تحقیقات، آموزش و تنویر افکار عمومی

مشارکت در حفاظت با جوامع محلی

این پروژه بین المللی نوع و میزان تهدیدات را در زیستگاههای اصلی این گونه در کشور مشخص کرده و در جهت کاهش تهدید ها گام برمی دارد. تهدیدات اصلی شناخته شده برای یوزپلنگ آسیایی در آخرین زیستگاهش شامل از بین رفتن زیستگاه، کاهش طعمه ها در اثر شکار بی رویه و تصادفات جادهای این گونه است.

درباره پروژه

1395/6/2 سه‌شنبه

اخبار پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی

اقدامات انجام شده در سال 94-93