English
آیکون منو
كوچك يا بزرگ كردن بخش :.
پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی
1395/6/2 سه‌شنبه
                                         
ایران کشوری پهناور با تنوع زیستی غنی است ولی در دهه­های اخیر تعدادی از گونه­های زیستی آن دچار انقراض شده­اند. به دنبال انقراض شیر ایرانی و ببر خزر، یوزپلنگ آسیایی گربه­سان بزرگ بعدی ست که با انقراض رو­به­رو شده­است. یوزپلنگ آسیایی، که به عنوان یوزپلنگ ایرانی نیز شناخته می­شود، زمانی از شبه قاره هند تا افغانستان، ترکمنستان و ایران تا شبه جزیره عربستان و سوریه پراکنده بوده است. آخرین گزارش مستند از یوزپلنگ در هندوستان به سال  1947 برمی گردد. از آن زمان به بعد یوزپلنگ به سرعت از سرتاسر قلمروی خود ناپدید شد. امروزه این گونه در تمام گستره آسیایی خود به جز یک جمعیت کوچک و به شدت در خطر انقراض (بین 50 تا 100 فرد) در ایران، از بین رفته است.
مشاهدات یوزپلنگ در زیستگاه­های شرقی و مرکزی ایران در دهه­های 60 و 70 شمسی، نظر متخصصان و کارشناسان را به خود جلب نمود و سرانجام با حمایت سازمان حفاظت محیط زیست و برنامه عمران ملل متحد (UNDPحفاظت از این گربه­­سان که به استناد فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت طبیعت (IUCN) به عنوان گونه­ای به شدت در معرض خطر معرفی شده از سال 1380 تحت عنوان پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی (CACP) آغاز شد. هدف این پروژه، حفاظت از یک جمعیت پایدار از یوزپلنگ آسیایی در ایران است. برای دستیابی به این هدف، پروژه فعالیت­های خود را در چهار محور متمرکز کرده است:
 حفاظت
  پایش
  تحقیقات، آموزش و تنویر افکار عمومی
  مشارکت در حفاظت با جوامع محلی
 این پروژه بین المللی نوع و میزان تهدیدات را در زیستگاه­های اصلی این گونه در کشور مشخص کرده و در جهت کاهش تهدید ها گام برمی دارد. تهدیدات اصلی شناخته شده برای یوزپلنگ آسیایی در آخرین زیستگاهش شامل از بین رفتن زیستگاه، کاهش طعمه ها در اثر شکار بی رویه و تصادفات جاده­ای این گونه است.
زیستگاهها
1395/8/16 یکشنبه
1395/8/16 یکشنبه
1395/8/16 یکشنبه
1395/8/16 یکشنبه
بيشتر